Lu na tropie

Znalazłam. Chyba, bo niczego nie można być pewnym;) Chociaż ta miłość trwa już kolejne lato. Mój najjjjj... Bo to jest przecież sam optymizm i uśmiech. Kolor, jak przez zamknięte oczy skierowane w słońce. Miękkość puchowej poduszki, w dodatku pokrytej aksamitem. Gdzieniegdzie zawadiackie piegi, niczym na opalonym nosie :) I ten szelest, przy rozrywaniu owocu rękami, i te drobinki miąższu, mieniące się w słońcu, zapraszające do zatopienia się, w smaku, w cieple, w kwintesencji lata. Najlepiej jeszcze prosto z torby, a kiedy już się nasycę... może jakiś kontrapunkt, pozwalający tym bardziej jaśnieć i mamić... Odrobina borówkowych dam dworu, puchowy jogurt i, specjalnie dla łasuchów, łyżeczka tegorocznego, rzepakowego miodu. Morelowo mi, tego lata.

Niech będą tutaj. Żeby nie szukać wśród mnogości zatrzymanych rodzinnych chwil. Trochę z kronikarskiego obowiązku. Bo sie ostatnio do fotografii nie przykładam. Za dużo wokół się dzieje. Kolorowo i dynamicznie. Po prostu jestem wewnątrz tych chwil, nie ukryta za aparatem. Zeszłoroczny basen, z fascynacji początkami pływania. Jak zwykle u mnie nie obyło się bez "drobnych" wpadek. Jak przystało na  poważny akwen, galaretka naprawdę płynęła, "jak prawdziwa woda" jak sceptycznie nieco powiedziała solenizantka. Tegoroczny koszyk. Na życzenie. Koniecznie z kurczaczkiem. Bo urodziny były dokładnie w niedzielę wielkanocną. Jajka z kruchego ciasta, puste w środku, jak najbardziej jadalne. Za to wnętrze z czekoladowego biszkoptu, z kremem mascarpone i domową frużeliną wiśniową. No i najprostszy błotny tort. Wiem, mnóstwo osób go robiło, widziałam bardzo wiele wersji. Cóż z tego, skoro Zuzia zakochała się w nim od pierwszego wejrzenia. Bo Zuzia, o...