Przejdź do głównej zawartości

A w kwietniu...

... zaczyna się w naszym domu czas świętowania urodzin.
Tak się składa, że wszyscy jesteśmy wiosenni ;)

Wczoraj najmłodsza księżniczka zdmuchnęła cztery świeczki.
A jeszcze nie tak dawno niemal mieściła mi się na dłoni...

Niekończącego się uśmiechu moja piękna.



Tort to wypadkowa moich internetowych poszukiwań i własnych pomysłów.
Wnętrze to dwa jasne biszkopty, pieczone wg tego przepisu, jeden z podwójnej porcji.
Przełożone kremem z bitej śmietany i mascarpone oraz musem owocowym.

Mus to moje najnowsze odkrycie na sezon kiedy nie ma świeżych owoców.
Na dół tortu zużyłam 2 paczki mrożonych wiśni, zagotowałam, dosłodziłam, odlałam nadmiar soku, zblendowałam krótko tak, żeby tylko rozdrobnić całe wiśnie na mniejsze kawałki. Zagęściłam maizeną.
Po wystudzeniu masa miała konsystencję umożliwiającą swobodne rozsmarowanie na torcie.
Na górze tortu znalazł się mus jagodowy i tu poszłam o krok dalej, bo przed zagęszczeniem przetarłam zagotowane jagody.

Zewnętrze tortu posmarowałam cienko kremem maślanym (masło, cukier puder, mascarpone, trochę bitej śmietany i reszta musu jagodowego, pozostała po przełożeniu tortu). Izoluje on marcepan od mokrych warstw wewnątrz i dzięki temu dekoracja nie rozmięka.
Wieże to walce wykrojone z ciasta babkowego, posmarowane kremem maślanym i obłożone marcepanem. Fioletowe dachy to wafelki do lodów potraktowane j.w.
Nawet chorągiewki zrobiłam z marcepanu i nawet dziarsko się trzymały, kilka sekund po wyjęciu z zamrażalnika. Po tym czasie zaczynały prezentować smętny zwis, widoczny na zdjęciu.

Najważniejsze, że smakowało wszystkim, łącznie z jubilatką.
W tym tkwi właśnie siła samodzielnie robionych tortów.
Są po prostu nieporównywalnie smaczniejsze od tych robionych w najlepszej cukierni.

Komentarze

  1. oooo dla królewny prawdziwy zamek , wow Lu , zdolna z ciebie osoba, oj zdolna

    OdpowiedzUsuń
  2. Zatkało mnie. Rewelacja. A jakaś instrukcja składania będzie? ;-)

    OdpowiedzUsuń
  3. Alu dziękuję za pamięć o mnie, naprawdę jestem wzruszona.

    Dragonfly, składanie było w dużej mierze spontanicznym eksperymentem.
    Ale ok, dopiszę pokrótce z czego zbudowałam ów zamek:)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Lu, piękny zamek. Dzięki Tobie zyskałam pomysł na urodzinowy tort dla mojej średniej królewny ;-) Podpowiedz, proszę, jakiego marcepanu użyłaś i ile? Jak go wałkowałaś? Pozdrawiam serdecznie. Smilingdolphin

      Usuń
    2. Użyłam gotowego marcepanu w półkilogramowych opakowaniach takiego http://www.mniammniam.com/sklep/7109,Marcepan_500_g_White_Rencol.html zużyłam 3 paczki, a wałkowałam podsypując cukrem pudrem.
      Barwiłam barwnikami w żelu.
      Powodzenia i pozdrawiam.

      Usuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Tort - "tylko bez lukru plastycznego, mamo"

Jak co roku w kwietniu przyszło mi zmierzyć się z tortem urodzinowym dla jednej z dwóch księżniczek ;) W tym roku poprzeczka zawędrowała wysoko. Tak jak w tytule, miało być bez lukru plastycznego, bo "tego nie da się zjeść takie jest słodkie". Wskazówki w rodzaju "taki zwykły tort mamo" były bardzo, no ale to bardzo pomocne. Kiedy jeszcze ostatniego dnia, dosłownie za pięć dwunasta, dziecina zaczęła pękać, że może jednak "tak tylko trochę tego lukru, na samym środku, żeby można było zdjąć", pomyślałam sobie - nie może on być, tort ten, taki znów zwykły. Bo niby jak to, u mnie zwykły tort??? Że się dziecko nie zachwyci? nie będzie łał? Całe piątkowe popołudnie, nie mówiąc o pokaźnej części soboty, spędziłam buszując w internetowych otchłaniach. Głowę napakowałam koncepcjami. Zaczerpnęłam inspiracji. Później i tak zrobiłam mniej lub bardziej po swojemu. Tort klasyczny - zwykły ;) ale nieco udekorowany zachwyt był a przy okazji wypróbowałam kilka

Wyprawa w nieznane

  Urzekła nas kiedyś dziecięca historia, jedna z całego cyklu opowieści Wojciecha Widłaka o Wesołym Ryjku, małym prosiaczku, mającym całkiem ludzkie przygody. Zapytany przez rodziców o to, dokąd chce jechać na wycieczkę w znane czy w nieznane, dziarsko decyduje się na nieznane, po czym po dotarciu do celu płacze, bo przecież on chciał „w to nieznane co w zeszłym tygodniu". Kiedyś myślałam, że ludzie dzielą się na takich, którzy zawsze, z uporem maniaka spędzają swoje wolne dni na działce, letnisku, ośrodku wczasowym, tym samym od lat, oraz na tych, którzy nie skalali się podróżą dwa razy w to samo miejsce, którym szkoda czasu na szlifowanie przetartych szlaków. Tych pierwszych nie do końca rozumiałam,   bo jakoś z tyłu głowy miałam zapisane (swoją drogą kto mi to wmówił?), że szkoda czasu na powroty. Byłam i trochę nadal jestem mistrzynią wymyślania „zajawek", nowych pomysłów, planów, podróży, odkryć. Bardzo lubiłam zaaplikować sobie nutkę niepewności, element zasko

Dorsz pod chrupiącą kołderką.

Zauważyłam, że za mało u mnie ryb. Chociaż bardzo je lubię. Kiedy jestem w restauracji zazwyczaj się kończy na jakiejś rybie, ostatnio był to diabeł morski, i raczej nie żałuję wyboru. W domu jakoś zapominam o rybach jako obiadowej możliwości. Może to dlatego, że do sklepu z naprawdę świeżymi rybami nie mam  jakoś bardzo blisko. Może po prostu trzeba wypracować nowe przyzwyczajenie i wtedy częściej sięgnę po to co pływa. Bywa, że mnie nagle olśni, kiedy dzwoni M. i pyta "Jestem na bazarku, coś jeszcze byś chciała?" Tym razem usłyszał "Tak świeżego dorsza, jeżeli są duże". Były, dorodne, duże płaty. Nie chciałam ich tak po prostu usmażyć. Poza tym wolę zdecydowanie wersję -wszystko na raz do piekarnika, od wersji -stanie nad patelnią. Poszperałam w książkach, w poszukiwaniu czegoś prostego. Odkurzyłam dawno nie używaną "Dania z ryb i owoców morza". Kiedyś uwielbiałam ją przeglądać, tak po prostu. Jest tam obszerny rozdział na temat wstępnego przygo