W pogoni za makowcem idealnym

Czekałam na niego co roku. Był nieodłącznym elementem Wigilii i Świąt u Babci. Ukształtował moje pojęcie o tym, jak powinien wyglądać i smakować "szanujący się" makowiec. Wyrośnięty, wilgotny, z czysto makowym, nieprzesłodzonym nadzieniem i prawdziwie drożdżowym, puszystym ciastem. Lepszy nawet po Świętach, kiedy kubki smakowe nie były zmęczone nadmiarem bodźców, a i brzuch pozwalał pochłonąć więcej niż tylko kawałek:)

Wiele razy starałyśmy się razem z mamą upiec taki sam, może chociaż podobny, może, żeby się chociaż nie rozwalił, albo nie zionął pustką pod odstającą skórką. Za każdym razem okazywało się, że nie ma tak łatwo, że takie rzeczy to tylko u Babci :)))) A były przecież nawet i korepetycje u źródła.
Na jakiś czas odeszłyśmy więc od przepisu Babci. Nastąpiły kolejno eksperymenty z ciastem (bo może np krucho-drożdżowe, będzie lepsze) i z nadzieniem (bo może z bakaliami, może z żółtkiem, mlekiem). Nieeeeee, oddalałyśmy się tylko od ideału.
Prywatnie i po cichu myślę sobie, że moja Babcia ma po prostu zaczarowane ręce.

W tym roku, zupełnie niespodziewanie chyba i mnie zaczarowała, bo udało mi się zrobić makowiec, który jest bardzo do tego jedynego podobny. Nie wiem czy to tylko szczęście, może fakt, że piekłam go po Świętach bez tej presji, że musi, a przynajmniej powinien wyjść. Całkiem na spokojnie, powoli, w poświąteczne popołudnie, odkryłam coś wartego zapamiętania. Na wszelki wypadek sobie zapisuję, bo zjadłam na kolację już trzy kawałki i rozsądek powstrzymał mnie przed wyciągnięciem ręki po jeszcze jeden ;)

 Mój makowiec mojej Babci

Ciasto drożdżowe:
przepis na rogaliki maślane nieocenionej Bajaderki

1 szklanka mleka
1/2 kostki masła
1/2 szklanki cukru
1/2 łyżeczki soli
1 łyżka suchych drożdży
3 duże jajka
4 i 1/2 szklanki maki
trochę mąki dodatkowo do podsypania przy wyrabianiu

Drożdże wsypać do małego naczynia, dodać troszkę mąki i cukru.
Mleko podgrzać, aż będzie letnie i 1/4 szklanki zalać drożdże, dobrze wymieszać i zostawić, aż zaczyn zacznie się podnosić.
Resztę (3/4 szklanki) mleka zagotować, przestudzić i dodać do niego masło, jajka i cukier. Odstawić do wystygnięcia. Teraz wsypać mąkę, dodać rozczyn i wymieszać, aż utworzy sie miękkie ciasto. Wyłożyć na stolnicę i wyrabiać dobre kilka minut, aż bedzie gładkie i lśniące. Włożyć z powrotem do miski i zostawic do wyrośnięcia w ciepłym miejscu na około 1 godzinę, aż podwoi swoją objętość. (Ja zawsze wyrabiam ciasto drożdżowe najpierw bez masła, a na końcu dodaję stopniowo stopione, ciasto łatwiej wtedy odchodzi od rąk)

Nadzienie makowe:
według przekazu mojej Babci:)

250 g maku
2 czubate łyżki cukru
grudka drożdży wielkości laskowego orzecha
1 czubata łyżka miękkiego masła
2 białka ubite na pianę
aromat migdałowy lub pomarańczowy

Mak zalać wrzątkiem, zagotować i zostawić na całą noc pod przykryciem, rano wylać na sitko i zaczekać, aż dokładnie odcieknie. Skręcić trzykrotnie w maszynce, przez drobne sitko. Podczas ostatniego kręcenia dodać dwie czubate łyżki cukru. Dodać czubatą łyżkę miękkiego masła, drożdże, kilka kropli aromatu migdałowego lub pomarańczowego. Wszystko dokładnie wymieszać i na końcu dodać pianę z dwóch ubitych białek.

Wyrośnięte ciasto podzielić na dwie części. Każdą rozwałkować cienko na dłuuuugi prostokąt (o krótszym boku takim jak długość blaszki). Posmarować rozkłóconym białkiem. Rozsmarować na cieście masę makową, zostawiając wolny 2 cm pas ciasta wzdłuż jednego z krótszych boków.
Zwinąć roladę wzdłuż krótszego boku, smarując zawiajną do środka powierzchnię ciasta białkiem.
Ułożyć w wysmarowanych masłem keksówkach i pozwolić ciastu dobrze wyrosnąć. Po wierzchu posmarować resztą białka.
Piec w temperaturze 175 - 180 stopni, przez ok 45 minut. W razie zbyt szybkiego rumienienia się wierzchu przykryć folią aluminiową. Po ok 15 minutach od wystawienia z piekarnika, wyjąc z formy i pozwolić ciastu odparować.

Polecam serdecznie.