Przejdź do głównej zawartości

Dojrzałe lato i kurki w śmietanie.

Za nami podróże końca wakacji.
Wioząc dzieci od dziadków, podziwialiśmy pejzaże późnego lata.


Jeszcze niedawno otaczała nas zielona soczystość.
Teraz korony drzew straciły swą świeżość.
Tu i tam zabłąka się szybujący liść.
W krajobraz zaczynają się nieśmiało wkradać plamy żółci, wszelkie odcienie beżu i domieszka brązu.
Na łąkach wypłowiałe wysokie trawy, kwitnące kępy nawłoci, puszyste dojrzałe osty.


Na polach rżyska, niczym ciągnący się po horyzont dywanik fakira.
Na poboczach dróg pośród lasu, rozproszone stoliki z pojemnikami, pełnymi pomarańczowych skarbów. Nie zatrzymujemy się w takich miejscach. Z założenia.
Za to następnego dnia, na bazarku, w koszyku wylądowały piękne, drobne kurki.


Ich los był z góry przesądzony.
Zestawienie tak bardzo atrakcyjne jak kaloryczne. Moim zdaniem nie da się tu wykpić żadnym zamiennikiem. Kurki wymagają masła. Albo jeszcze lepiej masła i śmietany. Przecież nie je się ich co dzień. Czemu wiec nie zaszaleć?


Kurki w śmietanie

25- 30 dkg kurek
1 duża cebula
200g kwaśnej śmietany
2 łyżki masła
sól
pieprz
makaron tagliatelle (albo inny, ale ten moim zdaniem nadaje się najbardziej)

Kurki dokładnie oczyścić i umyć. Zagotować w niewielkiej ilości wody. Odcedzić. Cebulę pokroić w kostkę. Na patelni rozgrzać 1 łyżkę masła. Cebule smażyć do lekkiego zrumienienia. Dodać kurki i pozostałą łyżkę masła. Doprawić solą i pieprzem. Smażyć całość, aż grzyby będą zupełnie odparowane i lekko zrumienione. W zasadzie można już jeść. Z dodatkiem pieczywa najbardziej smakuje mi właśnie taka wersja. Tym razem jednak, jako, że podawałam grzyby z makaronem, dodałam na koniec kwaśną śmietanę i poddusiłam jeszcze chwile dla połączenia smaków.
Smacznego :)

Etykiety

Etykiety:

Komentarze

  1. asieja26 sierpnia 2010 19:08

    pejzaże późnego lata są tymi ulubionymi. dla mnie. smaki też..

    OdpowiedzUsuń
  2. Kasia Fiołek26 sierpnia 2010 21:09

    Nie przepadam za grzybami, ale kurki...to zupełnie inna historia. Bardzo lubię. I masz rację...idzie jesień. Uwielbiam ją!

    OdpowiedzUsuń
  3. margot27 sierpnia 2010 09:34

    o jakie pychotki u Lu :))))

    OdpowiedzUsuń
  4. Ania Włodarczyk vel Truskawka28 sierpnia 2010 11:10

    HI hi, u mnie to samo pojawiło się na blogu :)

    Pozdrowienia ciepłe, Lu!

    Ps RObię porzadki w linkach, w końcu CIę w nich umieszczam, przepraszam, że tak późno, ale wczesniej nie było czasu...

    OdpowiedzUsuń
  5. Lu28 sierpnia 2010 23:10

    Asiejko, bo pejzaże późnego lata są bardzo bogate we wszelkie możliwe odcienie, mix kolorów lata i subtelnych barw ziemi.

    Dragonfky, bo kurki to takie grzyby z innej planety. I z wyglądu i ze smaku :)))

    Margot, przecież ja od zobaczenia u Ciebie marzyłam o tych kurkach i w końcu je dopadłam :)

    Aniu będzie mi bardzo miło zagościć w Twoich linkach, pięknie dziękuję.
    U ciebie wcale się nie pojawiło to samo. No dobrze przyznaję, że wpisy łączą kurki ale tak poza tym czuję się przy Tobie jak zwykły proszek ;)

    OdpowiedzUsuń
  6. Ania Włodarczyk vel Truskawka29 sierpnia 2010 09:54

    Żartownisia :)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Wyprawa w nieznane

  Urzekła nas kiedyś dziecięca historia, jedna z całego cyklu opowieści Wojciecha Widłaka o Wesołym Ryjku, małym prosiaczku, mającym całkiem ludzkie przygody. Zapytany przez rodziców o to, dokąd chce jechać na wycieczkę w znane czy w nieznane, dziarsko decyduje się na nieznane, po czym po dotarciu do celu płacze, bo przecież on chciał „w to nieznane co w zeszłym tygodniu". Kiedyś myślałam, że ludzie dzielą się na takich, którzy zawsze, z uporem maniaka spędzają swoje wolne dni na działce, letnisku, ośrodku wczasowym, tym samym od lat, oraz na tych, którzy nie skalali się podróżą dwa razy w to samo miejsce, którym szkoda czasu na szlifowanie przetartych szlaków. Tych pierwszych nie do końca rozumiałam,   bo jakoś z tyłu głowy miałam zapisane (swoją drogą kto mi to wmówił?), że szkoda czasu na powroty. Byłam i trochę nadal jestem mistrzynią wymyślania „zajawek", nowych pomysłów, planów, podróży, odkryć. Bardzo lubiłam zaaplikować sobie nutkę niepewności, element zasko...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Tort - "tylko bez lukru plastycznego, mamo"

Jak co roku w kwietniu przyszło mi zmierzyć się z tortem urodzinowym dla jednej z dwóch księżniczek ;) W tym roku poprzeczka zawędrowała wysoko. Tak jak w tytule, miało być bez lukru plastycznego, bo "tego nie da się zjeść takie jest słodkie". Wskazówki w rodzaju "taki zwykły tort mamo" były bardzo, no ale to bardzo pomocne. Kiedy jeszcze ostatniego dnia, dosłownie za pięć dwunasta, dziecina zaczęła pękać, że może jednak "tak tylko trochę tego lukru, na samym środku, żeby można było zdjąć", pomyślałam sobie - nie może on być, tort ten, taki znów zwykły. Bo niby jak to, u mnie zwykły tort??? Że się dziecko nie zachwyci? nie będzie łał? Całe piątkowe popołudnie, nie mówiąc o pokaźnej części soboty, spędziłam buszując w internetowych otchłaniach. Głowę napakowałam koncepcjami. Zaczerpnęłam inspiracji. Później i tak zrobiłam mniej lub bardziej po swojemu. Tort klasyczny - zwykły ;) ale nieco udekorowany zachwyt był a przy okazji wypróbowałam kilka ...
7 komentarzy
Czytaj więcej

Tort urodzinowy przysypany piaskiem ;)

Dziś będzie o tortach. Nie robię ich zbyt często, chociaż bardzo lubię. Najpierw było to raz, teraz dwa razy do roku. Żaden nie jest podobny do poprzedniego. Jakoś tak wyszło, że za każdym razem podejmuję kolejne wyzwania. Całymi tygodniami chodzę i obmyślam koncepcje. Czasem coś podpatrzę, czasem wpadnę na coś zupełnie sama. Ciekawe, kiedy skończą mi się pomysły ;) Tym razem piaskownica. Miało być prosto i łatwo. Do pewnego stopnia było. Chociaż mimo wszystko znów zagrzebałam się w przygotowaniach po uszy. Bo niby to tylko prostokątna forma i kilka detali, ale jednak. Wszystkie kremy, masy, przekładanie. Kilka niespodzianek po drodze, a jakże. Na przykład na czym ja ten tort położę, jak już go będę składać w całość. Jako, że mam tylko okrągłe patery, stanęło na szkle od antyramy, akurat w pasującym formacie :))) Najważniejsze i tak było to, że tort wywołał uśmiech, szczególnie na małych buziach. A i starszych już przyzwyczaiłam do tego, że ja to "zawsze coś wymyślę...
16 komentarzy
Czytaj więcej